تف تفی
خب٬ خب٬ هر چند دیر٬ ولی بالاخره بعد از 8 سال دوباره آتیش‌بازی شروع شد. هر چند هنوز نمیشه این شلوغ‌بازی‌ها رو زیاد جدی گرفت ولی اینکه توی همه‌ی شهرهای کشور اتفاق افتاده و منحصر به تهران نیست٬ خودش قابل توجهه. سطوری که در ادامه میاد٬ تحلیل‌های جامعه‌شناسی این حقیر از اتفاقات دیروز و پریروز و پیش‌پریروزه. در مورد حوادث و اعتراضات امروز هنوز تحلیل خاصی از این حقیر ترشح نشده. چون حقیر از صپ تا حالا با یه سردردِ جامعه‌شناسانه و پیل‌افکن دست‌و‌پنجه نرم می‌کنه. انشالاح در روزهای آتی اگه عمری باقی باشه و چوب تو جاهای خاص بدن‌مون نکرده باشند٬ با تحلیل‌های روز و دقیق و کارشناسانه در خدمت شما خواهیم بود. ماچ برشما باد٬ ماچ انقلابی و بدون تف.
از صحبت‌های والی خراسان گرفته تا توئیت‌هایی که بعضی از ارزشی‌ها نوشته بودند٬ میشه این احتمال رو منطقی دونست که جرقه‌ی این اعتراضات در مشهد علیه دولت مهندسی‌شده بوده. اما علی‌رغم میل تندروهای اصول‌گرا، این اعتراضات گسترده‌تر شد و از کنترل سازمان‌دهندگانش خارج شد و حالا متوجه خود حکومت هم شده. این عالمان بزرگ متوجه این موضوع نیستند که روحانی و دولتش آخرین امید مردم بودند و خیلی‌ها از روی ناچاری این دولت رو انتخاب کردند و اگر همچین گزینه‌ای نباشه٬ در وهله‌ی اول موجودیت خود حکومته که زیر سوال میره.
جنس این شعارها رو نگاه کنید: «مرگ بر خامنه‌ای، آخوند باید گم بشه، ای شاه ایران برگرد به ایران، ما آریایی هستیم عرب نمی‌پرستیم، زن‌ها به ما پیوستند بی‌غیرت‌ها نشستند و غیره...» جنس این شعارها داد می‌زنه که این همون قشر ضعیف جامعه‌ست٬ همون مردم عادی که همیشه نادیده گرفته میشن و این بار به واسطه‌ی فشارهای اقتصادی دارند آتیش زیر خاکستر رو به ما نشون میدن. این اعتراض‌ها از جنس اعتراض طبقه‌‌ی متوسط و روشنفکر سال 88 نیست. واضحه که وحدت و انسجام گفتمانی نداره٬ فاقد رهبره٬ رابطه‌ای با با نخبگان سیاسی نداره. قیام پابرهنه‌هاست و چنین قیامی رو نمیشه با مذاکره حل و فصل‌ش کرد(به دلیل پراکندگی و آشفتگی خواسته‌ها). در همچین شرایطی٬ معمولا حکومت مستقر فرد یا افرادی رو برای آروم کردن اوضاع قربانی می‌کنه. وگرنه افزایش خشونت٬ این مدل اعتراضات رو تشدید می‌کنه. چون جمعیت فرودست معترض به شدت مستعد اثرگذاری پوپولیست‌ها، تعصب‌ها و خشونت‌گرایی بیشتر هستند.
همچنین بلاهتی که توی یه سری از این شعارها هست، به ما نشون میده که قدرت تحلیل و درک مسائل اجتماعی و سیاسیِ خیلی از مردم ما از ۴۰ سال پیش تا حالا تغییر خاصی نکرده. با شنیدن این شعارها یاد حرفی که رضا بابایی در مورد «استقلال‌‌طلبی کردها و شباهتش با آزادی‌خواهی ایرانیان دهه پنجاه» زده بود افتادم. حتما این لینک رو بخونید و مقایسه‌ش کنید کلیییییک
علی موسوی